Bilirmisiniz bu fani dünyanın en masum insanları çocuklar ve yaşlılardır,
Büyüklerimiz bize küçüklere sevgiyi, büyüklerimize saygıyı öğrettiler, bizde evlatlarımıza öğretmeye çalışıyoruz… İnşallah onlarda çocuklarına bizim öğrettiklerimiz öğretirler ve bu döngü devam eder.
Huzurevine yatırılan yaşlı bir teyzenin, huzurevi görevlilerini tarafından e-mail yolu ile Gazeteci bir arkadaşıma gönderdiği acı dolu mektup,
İyi okuyun çünkü bu mektup şimdiki hayatımızın gerçeklerini anlatıyor..??
“ Evladım yaşını bilmiyorum ama sen benim evladımsın, ben 82 yaşındayım, 4 çocuk, 11 torun, 2 büyük torun sahibiyim. Şimdi ise 12 metrekarelik bir odada yalnız başımayım. Artık bir evim, hatta sevdiklerim bile yok, etrafımda sadece odamı toplayan, yemek yapan, yatağımı havalandıran, tansiyonumu ölçen kanatsız melekler var…
Bilirmisin evladım, torunlarımın kahkahaları yok artık, büyümelerini, sarılıp öpmelerini, didişip kavga etmelerini izleyemiyorum, bazıları 15 günde bir, bazıları üç dört ayda bir beni görmeye geliyor bazıları ise hiç gelmiyor, oysa bilmiyorlar ki ben onları bir gün görmesem bile çok özlüyorum. Artık sahanda yumurta, yaprak sarma, kıymalı börek yapamıyorum. Tek bir eğlencem var senin bulmacalarını çözmek, Allah senden razı olsun, tuttuğun altın olsun işte bunlarla biraz vakit geçiriyorum.
Geriye ne kadar ömrüm kaldı bilmiyorum ama bu yalnızlığa alışmam lazım, bu benim kaderim, mecburum buna, ben elimden geldiğince benden daha kötü durumda olanlara yardım ediyorum.,burada sık sık ölenler oluyor çok bağlanmak istemesem de yine de onlardan ayrıldığıma çok üzülüyorum. Geçen gün karşı yatağımdaki Pakize hanım öldü çok üzüldüm, çünkü bir gün sıranın bana da geleceğini biliyorum. Yalnızken ailemin resimlerine ve evden getirdiğim bazı eşyalara bakıp anıları tazeliyorum. Bana ait olan tek şey işte bu hatıralar. En çok da ölürken yanımda kimsenin olmayacağı, son kez evlatlarımın yüzünü göremeyecek olmak beni çok üzüyor evladım,
Umudumu yitirmedim, umarım gelecek nesiller ailelerinin kıymetini bilir ve anne babalarına onları yetiştirmek için verdikleri emeğin, harcadıkları zamanın karşılığını fazlasıyla verirler.
Anne babanızı çok sevin ve saygı anlayış gösterin çünkü anne babanın yedeği yok...! Dualarım senin yanında oğlum.. Allah senden razı olsun.
Arkadaşım bana bu mektubu bana gönderdiğinde, okurken bile gözlerim yaşarmıştı, Arkadaşım bu mektubu yazan yaşlı teyzeyi yalnız bırakmamış hep ziyaretine gitmiş, geçen günkü görüşmemizde arkadaşıma bu teyzeyi sordum, başını önüne eğdi, “Maalesef dedi, geçen hafta ziyaretine gittim yoktu, sordum vefat etmiş” O kadar üzüldüm ki, o kadar anlatamam sizlere
İşte böyle dostlarım herzaman büyüklere saygı, küçüklere sevgiyi unutmayalım… Mutlu günler, kalın sağlacakla
SEÇİL ESKİOĞLU
GAZETECİ-YAZAR
Yorum Yazın