Nostaljiyi severim, bugünde genç kızlığımın geçtiği Göztepe sokaklarında turluyordum, onunla anılarımın yaşadığı bu sokaklarda karşılaşmıştım, görünüşte yarım asrı çoktan devirmişe benziyordu ama hayır belkide yanılıyorumdur hayat zorluğu onu yaşlandırmış olabilirdi…
Pejmürde giyimliydi üstü pisti, elleri kirden kömür karası olmuştu saçlar uzamış pislikten birbirine yapışmıştı, ama o yürek yokmu işte o yürek onun yüreği belki de tanıdığım insanlarıın çoğunda daha da temizdi…. Fakirdi, fakirlik suç değil ki, çöp konteynırının kenarına torba içinde bırakılmış bayat ekmekleri yiyordu… ama durun sadece kendisi yemiyordu, ekmeğini paylaşıyordu… Hayvanlarla!
Kediler etrafını sarmıştı onlara ufak lokmalara ayırdığı ekmek parçalarını o elleriyle yediriyordu….
Durdum, acaba benimde ufak bir katkım olabilirdi düşüncesiyle çantamı karıştırdım elime gelen Elli lira aldım uzatım. O mavi gözleriyle sert sert baktı yüzüme, sonra kafasını yine kedilere çevirdi, parayı almadı ama sözleri yüreğime hançer gibi saplandı “Ben dilenci değilim bacım”
Utandım, kendimden utandım niye, niye ona para uzatmıştım ki… Ama iyi niyetimden uzatmıştım, vicdanımın sesine kulak vermiştim, hatamı etmiştim. Ne diyeyim, bu da benim eksikliğim işte…
Kenara çekildim uzun uzun izledi o minicik kediler ona öyle sevgi ile yanaşmışlardı ki onu kıskanmamak elde değildi, havyancıklar hem karınlarını doyuruyor, hem de kendilerini sevmesine izin veriyorlardı… Yaklaştım kedilere sevmek için elimi uzattığımda hayvanlar birden tepkisini verdiler dişlerini çıkartıp hırlıyorlardı… İyi de ben severdim kedileri hatta evimde Dumanım vardı benim…. Anlam veremedim ama hayvanlarında bir bildiği vardır tabiki onu seven, besleyen başkasına sevgisini vermişti….
Hayvan sevgisi böyle birşeydi işte…. ekranlarda onlara işkence edenleri, hatta bir tık öteye geçip iğrenç duygularına esir edenleri gördükçe İnsanlığımdan utandım. İnsan onurunun beş para etmediği bu zamanda böyle onurlu bir insanla karşılaşmak beni çok mutlu etmişti… Kimdir, nedir bilmiyorum, onunla bir daha karşılaşmadım… Bilmiyorum yaşıyormu, hayatımda dik başlılığım ile bilinirim, ama işte o kişi benim başımı önüme eğmişti “Ben dilenci değilim bacım!
Haftaya yeni bir konuda buluşmak üzere kalın sağlacakla..
SEÇİL ESKİOĞLU
GAZETECİ-YAZAR
Yorum Yazın