Bazen öyle hikayeler anlatılır ki, dinleyenlerin ”Yok artık” diyecekleri kadar ilginçtir,
“ Çok okuyan mı bilir, yoksa çok gezen mi ?” diye bir atasözümüz vardır ben kendimi “Çok okuyan” kategorisine alırım. Geçenlerde okuduğum bir kitapta “Merrin Ailesi” dikkatimi çekti, tuhaf hikayelerini araştırınca midem bulandı desem yalan olmaz.
Örf ve adetlerimizin tamamen dışında sapkın bir öyküydü çünkü.
Kısa ve net Merrin Ailesi’ndeki her oğul, ikizini eş olarak aldı! …
“Ensest ilişkileri duymuştuk ama bu sapkın aileyi araştırınca bu kadarı da olmaz artık” diyeceğinizi tahmin ediyorum… Acı ama gerçek bir hikaye.
Hikayemiz Doğu Amerika’nın, Apalaş yada özgün adı ile Appalachia'nın bölgesinde, geçiyor. 2000’li yıllara kadar, neredeyse iki yüzyıl boyunca Merrin Ailesi hem korkulan hem de saygı duyulan bir aileydi; Blue Ridge Dağları'nın derinliklerindeki harap bir arazide kendi halinde yaşayan bir toprak sahibi büyük bir aile. Oralara gelen yabancılar onları nadiren görürdü ve görenler de, birbirlerine benzemelerinde ürkütücü bir şey olduğunu söylerdi, tıpkı aynaların birbirini yansıtması gibi. Bu gizemli aile, sırlarını uzun yıllar sakladı, ta ki hayatta kalan son Merrin varisi Thomas’ın gömülü olan günlüğü bulunana kadar…
Gerçeklerin açıklanması “Kutsal aile geleneklerinin" ardındaki gerçek, ensest bir ilişkiydi, kısaca her oğlun kendi ikiz kız kardeşiyle evlenmesi, Amerikan tarihinin en karanlık ve en tuhaf miraslarından birini ortaya çıkaracaktı. İşte bu hikayenin kahramanları doğaya meydan okuyan, saflığa tapan ve nesiller boyu akıllarından çıkmayacak kadar çarpık bir sırrı saklayan ailenin sapkın yaşantısıydı.
Sapkın Merrin Ailesi, 1700'lerin sonlarında, Galler'den para, hırs ve tek bir saplantıyla, onlara göre “İlahi Kanlarını" korumakla, Virginia'nın kırsal kesimine yerleştiler. Ailenin reisi Samuel Merrin'in, ailesinin meleklerden geldiğine, “Dünyanın yozlaşmasından etkilenmemiş bir soy" olduğuna kayıtsız, şartsız inanıyordu.
Bugün hala ayakta duran Appalachia yakınlarındaki 800 dönümlük geniş arazisi “Merrin Hollow’u” inşa ederken kutsal kitaba el basarak bir yemin etti:
Soyları saf kalacak, yabancılar tarafından dokunulmayacaklardı.
Görünüşte her şey onlara göre oldukça masum bir şekilde başlamıştı, çünkü kuzenlerin birbiriyle evlenmesi 18. yüzyılda yaygın bir uygulamaydı. Ancak nesiller geçtikçe evlilik tercihlerindeki çember daha da daraldı. 1800'lerin ortalarına gelindiğinde Merrinler tecrit olmuş ve aile evlilikleri giderek birinci derece aile yakınları ile ilişkiler başlamış o iğrenç ve korkunç sınır aşılmıştı.
1861-1865 yılları arasında ABD’deki İç Savaş zamanına gelindiğinde, Merrin’lerin “Kutsal Yemini" gizli bir ritüele dönüşmüştü: Her erkek ikiz kız kardeşini eş olarak alacaktı evet yanlış okumadınız, öz kardeşler birbirleri ile evlenecekti, eminim bu satırları okuduğunuzda, sizlerin de midesi bulanmıştır, ama oradaki yerel halkın inanışına göre, Merrin Ailesi ikizlerin “Bir ruhun iki yarısı" ve hem yaşamda hem de ölümde birlikte kalmaya mahkum olduklarına inanıyordu.
Dönemin doğum kayıtları az sayıda olsa da, 1850'den itibaren günümüze ulaşan günlükler, ailenin ikizleri kardeş olarak değil, Tanrı tarafından yaratılmış ilahi çiftler olarak gördüğünü gösteriyor.
Çocuklar 16 yaşına geldiklerinde, her ikiz çifti aile Şapelinde bir ritüele yani (Bedenin Yeniden Birleşmesi) olarak bilinen mum ışığında bir törene tabi tutulurdu. Aile arasında gizlice yapılan bu ritüele aile dışı katılım yasaktı, ancak yakın köylerden arazide çalışan tanıklar, Latince ilahiler, eski kilise çanının sesi ve ormanda yankılanan çığlıklar duyduklarını söylüyorlardı.
Onlarca yıl boyunca Merrin ikizleri birbirleri ile evlenerek, nesilden nesile çocuk sahibi oldular; giderek birbirine benzeyen, yüz hatları tek ve ürkütücü benzerliğe dönüşen çocuklar dünyaya geldi, görenler “Bir kopyasına bakıyormuş gibi" gözlerden ve kimin konuştuğunu anlayamayacak kadar benzer seslerden bahsettiler.
Ancak her nesilde başka bir şey daha oldu; çok daha rahatsız edici bir şey.
1920'lere gelindiğinde, akraba evliliği etkisini göstermeye başlamıştı. Merrin Ailesi’nin çocukları zayıf, hasta ve bazıları daha sonra hayatta kalan tıbbi raporların ortaya koyduğu ciddi sakatlıklarla doğdu. Bunlar çok doğaldı, çünkü akraba evliliklerinin sonucu olarak fiziken ve ruhen sağlıklı bir nesil yetiştirmek tıbben mümkün değildi.
İngiltere, Richmond'dan gelen bir doktor, aileyi “Anatomik Anomaliler" olarak tanımladı, birkaç çocuğun (Aynalı) fiziksel özelliklerle doğduğunu belirtti, muayene sonucu birinin kalbi sağ tarafta diğerinin uzuvları uyumsuzdu sanki ailenin birlik takıntısı biyolojilerini çarpıtmış gibiydi. Bunun üzerine Merrin Ailesi’nin karanlık, şeytani ve gizemli güçlerle anlaşma yaptığına dair söylentiler yayıldı. İkizlerin evliliklerinin sadece bir gelenek değil, kadim bir gücü yatıştırmak için tasarlanmış bir ritüel olduğu söylentilerinin ardı arkası kesilmiyordu.
Bu durumu farkeden yerliler Merrin Hollow’dan tamamen uzak durmaya başladı.
Posta gelmeyi bıraktı, II.Dünya Savaşı sona erdiğinde, Merrin'ler ıssız mülklerinde hayalet gibi yaşıyor, kimse tarafından görülmüyorlardı, artık öyle bir duruma gelmişlerdi ki, Avusturalya’ da ki “Aborjin Kabilesi” gibi dünya ile ilişkilerini kesmiş gibiydiler.
Takvimler 1971 yılını gösterdiğinde Merrin Hollow'da bir yangın çıktı. İtfaiyeciler, Şapelin arkasında altı işaretsiz mezar buldular, hepsi ikizlere aitti ve yan yana gömülmüştü ancak kömürleşmiş kalıntıların içinde daha da rahatsız edici bir şey buldular:
Merrin Ailesi’nin bilinen son mirasçısı Thomas Merrin'e ait bir günlük.
Herşey bitmiş, Merrin Ailesi tarihin karanlık sayfaları arasında kalmıştı ama uzmanlar bu işi tarihin sayfaları arasına bırakmadı, sonradan uzmanlar tarafından doğrulanan bu günlük, 200 sayfadan fazla el yazısıyla yazılmış itiraflar içeriyordu, hayatta kalan son Merrin olan Thomas, ikiz kız kardeşi Eliza ile birlikte harap olmuş malikanede büyümüştü. Thomas’ın yazdığı günlüğe göre “İlahi bir bütünün iki parçası" olduklarına, yani birlikteliklerinin önceden belirlenmiş olduğuna inanarak yetiştirilmişlerdi.
Thomas "Doğuşumuzdan beri bize bir olduğumuz söylendi, dış dünya, bizim bağımızın kutsallığını asla anlayamayacaktı" diye yazmıştı.
Fakat Thomas, kendisinden önceki nesillerin aksine, ailenin öğretilerini sorgulamaya başladı. Boğucu ritüelleri, itaatsizlik korkusunu ve direnenleri bekleyen cezayı anlattı, atalarının portrelerini gördüğünü yazdı; her biri boş bakışlı, yüzleri ürkütücü bir şekilde aynı olan ikiz çiftleri tasvir ediyordu.
En tüyler ürpertici bölüm günlüğün sonlarına doğruydu:
"Işığı canlı tutmak için yeniden bir araya gelmemiz gerektiğini söylediler ama bunun ne işe yaradığını gördüm bu birliktelikten doğan yüzler artık insan değil kendi gölgelerimiz haline geldik" diye anlatıyordu.
Thomas, kız kardeşi Eliza'nın 1965'te kaçmaya çalıştığını, ancak ailesinin onu yakalayıp “Tövbe" etmesi için aile mezarlığına kilitlediğini iddia etti. Cesedi asla bulunamadı.
Thomas, son yazılarında Merrin Hollow'u ateşe verdiği geceyi anlattı;
Ailesi ile ilgili gerçeği keşfetmişti ve laneti sona erdirmek için çaresiz bir hareketle Şapeli, portreleri ve eski günlükleri, kendi günlüğü hariç her şeyi yaktı. Günlüğü kapının yakınındaki meşe ağacının altına gömdü.
Yetkililer kalıntıları incelediklerinde, içeride yalnızca Thomas'a ait olduğu düşünülen bir ceset bulunduğunu doğruladılar. Eliza'nın kalıntılarına hiçbir zaman ulaşılamadı. Bazı yerliler dağlara kaçtığına inanırken, diğerleri ruhunun hala malikanenin kalıntıları arasında dolaştığını iddia ediyordı.
Merrin Ailesi’nin genetik geçmişini daha sonra inceleyen uzmanlar, bunu Kuzey Amerika'da nesiller arası akraba evliliğinin bilinen en uç örneklerinden biri olarak tanımladılar.
Genetik Antropolog olan Dr. Laura Kessler, bunu “Felaketle sonuçlanan insan izolasyonunun ders kitabı örneği olup, bu düzeyde akraba evliliği sadece genetik bozukluk riskini artırıyor, tüm gelişimsel sistemleri istikrarsızlaştırıyor, Merrinler sadece kusurlu çocuklar doğurmakla kalmıyor, aynı zamanda genetik olarak da çöküyorlardı." diye açıklama yaptı.
1940'lardan kalma tarihi tıbbi notlar, Merrin ikizlerinin sıklıkla “Ayna İkiz Fenomeni” sergilediğini gösteriyor; ikizlerin ters fiziksel özellikler geliştirdiği nadir bir biyolojik durum olmasına rağmen Merrin'lerin durumunda, bu durum her nesilde daha belirgin hale geldi ve zihin ve beden olarak aynada ki yansımaları olan, ancak giderek daha dengesiz çocuklar doğdu.
Ailenin yüzyıllardır sürdürdüğü “İlahi Birlik" ısrarı, ironik bir şekilde onları mahvetmişti.
1999'da bir Arkeoloji ekibi, Merrin Hollow'un kalıntılarını yeniden keşfetti küller ve kalıntılar arasında, Şapelin sunağının parçalarını buldular; üzerinde Latince "Anima Divisa Unum Reditur" (Bölünmüş ruhlar bir olarak geri dönecektir) ifadesi yazılıydı.
Takvimler 2001 yılını gösterdiğinde yaşayan son Merrin soyundan gelen kişi, Thomas Merrin'in kızı olduğunu iddia eden Kentucky'li yaşlı bir kadın ortaya çıktı. Adı Eleanor'du ve çocukken ailesinin “İkiz Ritüelinden" korunmak için saklandığını söyledi.
Yerel bir gazeteye verdiği demeçte "Babamın deli olduğunu düşünerek büyüdüm ama günlüğü gördüğümde, söylediği her şeyin doğru olduğunu anladım, ailem seçilmiş olduklarına inanıyordu, tek yaptıkları kendilerini mahvetmekti"
Eleanor 2004 yılında bulmacanın son parçasını geride bırakarak öldü: Thomas ve Eliza'nın çocukluk hallerinin solmuş bir fotoğrafı, berrak, özdeş ve büyüleyici gözleri, nereye bakarsanız bakın sizi takip ediyor gibi.
Gerçek ne olursa olsun, kesin olan bir şey var: Merrin’lerin saflık arayışı onların sonu oldu, nesiller boyunca, saflığı koruduklarına inandılar ve sonunda, hayatta kalan tek şey yansımaydı.
Ve bu iğrenç olduğu kadar, korkunç hikayeninde sonuna geldik…
Ensest bir yaşamı, her zaman tıp bile reddeder, asla sağlıklı nesiller yetişemez… Hepinize huzur dolu bir gün dilerim sevgili okurlarım.
Bu günlükte bu kadar, başka bir yazımda buluşmak üzere, Hoş kalın, Hoşçakalın.
ESRA SONGÜLER
HABER CADDESİ EDİTÖRÜ
Yorum Yazın