Çocukluğumun çizgi filmi o dönemin sevimli kız çocuğu Heidi'nin Alp dağlarındaki yaşamı beni hep etkilemiştir. Etrafa neşe saçar. Hatırlayamayanınız var mı? Alplerde büyükbabasıyla birlikte doğayla iç içe yaşayan bir kız çocuğunun şehre götürülmesiyle uyum sorunu, büyükbabasına özlem ve temiz kalbiyle hayatları değiştirmesi konu alıyor. Eğitim görmesi, tekerlekli sandalyeye mahkum bir kıza arkadaşlık etmesi için Frankfurta götürülür. Şehrin kasveti , havası onu da hasta eder.
İsviçrenin Maienfeld beldesinde yaşayan yazar johanna Spyrı'nin kitabının kahramadır Heidi.
Heidi karda,kışta,ormanda çıplak ayaklıdır. Sıkı durun. Hikaye gerçek değil. Perde arkasında çok acı gerçekler var. Ben bunu seneler sonra bir araştırmamda öğrendim.
Çünkü o aslında köle çocukları temsil eden bir figür. Verdingkinder kelimesi de çıplak ayaklı çocuklar anlamına geliyor. Bugün insan haklarının en büyük temsilcisi olan İsviçrede yaşanan, tarihte çocuklara yapılan en büyük insanlık ayıbı. Bu sistemde boşanmış, devlete borçlu, ailesi olmayan çocukları, suça bulaşmış çocuklar ailelerin elinden alınarak başka ailelere veriliyor. Maalesef bu ailelerin amacı huzur içinde büyütmek değil çocukları. Çalıştırmak, taciz ellere sapık ellere göz yummak, gibi insanlık dışı köle kullanmaktır. Bu sistem 1881'de yasaklandı. Neşe içinde koşan Peter 'in en yakın arkadaşı Heidi'nin ayakları bundan çıplaktı. Yağmur, çamur demeden neşeyle etrafta dolaşıyordu.
AH HAYDİ AH( BEN BÖYLE OKURDUM)
1789 yılında 14 yaşından küçük çocukların fabrikada çalışmaları yasaklanarak aslında yakın zamana kadar çocuklar köle şeklinde çalıştırılıyordu.
Çocuklar gelecektir. Çocuklar güvencemiz, soldurulmayacak çiçektir.
20 kasım Çocuk Hakları günü. 1989 yılından bu yana çocuklara karşı yapılan hak ihlaline dur demek amacıyla Birleşmiş Milletler bu günü ilan etmiştir.
Selhan Özdemir
Yorum Yazın