Seviyorum gülmeyi. Bazen kendime metiyeler düzmeyi. Bazen de yerden yere vurmak kalbimi. Şu sıralar hep soruyorum kendime. Neden o sihirli iki kelimeyi kendime hiç söylemedim ben. Seni seviyorum. Kendimi sevmediğimde etraf koca bir zindan değil mi gözüme. Üzmemek üzere kodlanmış bir biyonik robot gibi yaşamak istemiyorum. Hastalıklarlada baş etmenin yolu bu biliyorum. Evet harekete geç Selhan, hatta hiç durma. Seveni sev ilgilenenle ilgilen gerisini def et. Minnet duyduklarımın kredisi var ne de olsa. Evet bu da yaşam güzelleştirme felsefem olsun.
UZAK DURDUM
YIPRANMAK İSTEMEDİĞİMDEN
İTİLDİM KAKILDIM
EKSİKLİĞİMİ HİSSETTİREMEDİĞİMDEN
BOĞULDUM DERİNLERDE
AĞIRLIĞIMI KOYAMADIĞIMDAN
SONUNDA KARARLIYDIM
KONUŞTUM DOSTÇA
ANLAYANLAR KALDI HAYATIMDA
ANLAMAYANLAR YOK OLDU GİTTİ
ANLAMAK İSTEMEYENLERİ BEN ANLADIM
VE ÇEKİP GİTTİM GECENİN KARANLIĞINDA
Bakınız. Duygu Seli saflık barındıran bir köşe değil. Tam tersi kararlı kesin adımlarla konulara ilerliyoruz. Affetmenin sınırlarını çiziyoruz hep birlikte.
Duygu Seli Selhan Özdemir
Yorum Yazın