Habib BABAR
Karanlığa gömülü bir düş neyi nasıl anlatır sana.
Gittiğin yerden dönülmezse geri…
Nasıl alışır gönül buna…
Esen bir fırtınaydı varlığın
Gelişi '' Güzel'' gidişi ''Hüzün''...
Geri dönüşün yoktu biliyordum…
Biliyordum da kabullenemiyordum işte gidişini…
Senin ölüm haberini köşeme taşıyacağım hiç aklıma gelmezdi be dede…
Yaşarken sen, seni anlatmaya kelimeler yetmezken; çekip gittiğindeyse soranlara tek kelime edesim dahi yok. Gidişini hala kabullenemedim. Belki zamanın alıştırmakta zorlanacağı şeylerden biri gidişin. Belki yüzüne hiç söyleyemedim ama eğer duyuyorsan beni bir yerlerden ya da okuyabiliyorsan içimi, bilmeni isterim: sen hep benim örnek aldığım canım dedemdin… Yaşarken servetin gibi ölürken mirasın da dürüstlük oldu… Mütevazi kişiliğin,dürüstlüğün ile yol gösterdin bize,Toplumda adını andıkça saygıyla açıldı tüm kapılar ardına kadar hepimize… O gülen gözler artık olmayacak, koca bir çınar devrildi işte...
Güle gül dede,nurlar içinde uyu…
Yorum Yazın