İkinci bahar yaşıyor ömrüm
Gel benim yârim oluver şimdi
Seni gül gibi öpe koklaya
Gözümden dilimden sakınır saklar
Bugünkü aklımla severim şimdi.
Ne güzel ne de içli bir şarkıdır, Sezen Aksu’nun muhteşem şarkılarından biri Türkan Sultanında muhteşem oyunu ile kalplerimize bir kez daha kazınmıştır. Camın önünde oturmuş bahçemde ki sararıp dökülen yaprakları izliyorum, nasıl hüzün veriyor, geçen günler geri gelmiyor ki.
Her geçen saat, her geçen dakika ömrümüzden alıp götürüyor işte.
Benim çocukluğum, inanılmaz güzel ve keyifli geçti. Bunu da her ortamda, büyük bir gururla, söylüyorum.
Öyle muhteşem insanların arasında büyüdüm ki, onlardan öğrendiklerimin, yüzde birini bile öğretemedi, hayat bana.
Ve yarım asırı devirdikte ikinci bahar yolculuğu başladı bile, şimdi ben hayatımda hiç olmadığım kadar mutluyum yaşımdan dolayı.
Ne güzelmiş, ne rahatmış.
Bilseydim, inanın arada hiç oyalanmaz koşa koşa gelirdim bu yaşlara.
Hayattan alacağını almış, vereceğini vermişsin, detaylar hiç umurun değil. Yaş senin için sadece bir rakam, insana bir konuşma rahatlığı geliyor ki , sormayın gitsin. Hani çocuk öyle bir yaşa gelir ki sırası gelir çocuk, sırası gelir yetişkin olur. İşte öyle bir durum söz konusu.
İşine gelmedi mi “ Yaşlıyım “ de, çekil kenara. Tepen mi attı? “ A! Ben, daha yaşlanmadım “ de, çık üste.
Komşu bir ablamız var, onun başına gelen bir olayı anlatayım.
Bu ablam eşi vefat edince hayatına başka kimseyi sokmamıştı, kendi halinde pırıl pırıl bir insandı. Aklı başında, tahsilli , öğretmen emeklisiydi kendisi anlayamadığım bir huyu vardı, maaş günü geldiğinde bankanın önüne gider kuyrukta beklerdi.
Rastladığım zaman hayret ederdim, “Ya ablam ne gerek var, gel ben sana ATM den çekeyim paranı” desem bana kızar,
“Celalciğim sen beni cahil mi sandın” derdi.
Günlerden bir gün bu ablamız hastalandı, hastanede tedavi görüyordu ziyaretine gittim.
Allah Allah, başında hiç tanımadığım bir bey vardı, ilk kez görüyordum, konuşma sırasında laf lafı açtı, öğrendim ki bu ablanın erkek arkadaşıymış, saygı duydum ikinci baharı yaşamak onun da hakkıydı, sohbet ilerleyince anlattılar, banka kuyruğunda tanışmışlardı.
O zaman anladım ki , bazıları niye ATM ye gitmiyor, banka kuyruğunda oluyor !
Belki her şey tastamamdır yaşamımızda da sevgiye duyulan özlem, bitmek bilmez, bir türlü tamamlanmaz.
Sevmek ve sevildiğini hissetmek, yaşamın zorluklarını hafifleten olur çoğu zaman biz farkında olmadan.
Tıpkı “Bir elin nesi var iki elin sesi var” misali. Her ne kadar mücadeleci ruhumuz güçlü olsa da zaman zaman bir omuz ararız onca yılın birikmişlerini hafifletmek için.
İşte öyle bir an gelir ki; sil baştan gibi, yeniden doğmak gibi ya da o varsa sorun yok gibi hissedilen yoğun duyguların ardından, bir bakmışız ki ikinci bahara açılıvermiş gönlümüzün kapısı, olmazları olduran bambaşka bir yeni başlangıç, renk katar özlemleri dindiren yaşamımıza.
Sanırım bu yüzden de daha tatlı olur ikinci baharlar aslında en önemli nedeninin, genç yıllarda genelde dışsal müdahale ile kurulan evlilik kurumunun, ikinci bahar yıllarında içsel önemsenenlere göre kuruluyor olmasından kaynaklandığını düşünüyorum.
Yaşlar ilerledikçe bizler hayatı daha yalın, baskılardan uzak ve daha kişisel yaşamak isteriz.
Çünkü artık gençlik cesaretimizi ve cehaletimizi çok gerilerde bırakmışızdır. Bu nedenle beklentilerin mutsuzluğa sürüklediğinin bilincinde, her andan keyif almak üzere bakarız yeni yaşamımızdaki paydaşımıza. Kalıplar, planlar ya da rutinler yerine; her yaşanan günü anlamlı kılmak için çabalarız gerçek baharı yakalamak için.
Elbette geçmişten getirdiğimiz alışkanlıklarımız, prensiplerimiz olacaktır zaman zaman bizleri zora sokacak lakin mukayese etme ya da edilme durumu yoksa geçmişteki yaşananlarla ilgili o zaman sorun yok demektir.
Çünkü ikinci baharda; anlamak, anlaşılmak sonuç olarak anlaşmak sabrımızın, hoşgörümüzün getirdiği olgunlukla ve bugünkü aklımızla sevdiğimiz için sanki daha kolay olabiliyor.
Zira mutluluktan başka ne paylaşılabilir ki ikinci baharda hele de hızla akıp giden zamanın peşinden koşuyorken.
Ve gün gelir bir sela okunur, kulak veririz kim acaba diye, kim olacak çocukluk arkadaşımız, gözümüzden iki damla yaş inerken boşa geçen günlere üzülür dururuz. Hep derim, dünü ve yarını değil, anını yaşa diye…
Kısaca eğer rastladıysan, eğer şansın varsa İkinci baharını yaşamak gerek.
Bu günlükte bu kadar başka bir yazıda buluşmak üzere, Hoşça kalın ama hep dostça kalın.
CELAL KODAMANOĞLU
GENEL YAYIN KOORDİNATÖRÜ .
Yorum Yazın