Korkuyorum hislerimle boğuşurken sevgisizlik denilen canavarın ağzında kolay lokma olmaktan ağır bir koku sarmış bozulmakta olan dünyayı sevgim sokakta endişeye rastlamış
Seslenmiş ama cevap alamamış ağzını bıçak açmıyordu endişenin yaralanmıştı dilleri sevgisizliğin üstelik sokağı da kaplamış kimin omuzuna dokunsam sarsıntı geçiyordu güven ve çok ürkmüştü sevgim ulaşamamaktan
Çıtı çıkmayan insanlığa kalbim taşikardi çırpınışlarıyla koşuyordu.
Çaresizlik içinde yanağına düşen göz bombalarıyla korktuğu başına gelmişti sevgisizlik , tohumlarını serpiştiriyordu korku içinde ki insanların avurtları çökmüş yüreklerine sesleri sessizlikle boğuşurken adı batasıca insanlığın avaz avazdı elleri tutamazken koşarak giden zamanı göremedikleri iç'lerinde tökezlemekteydi güven tohumları Ey yara almış
Su kaybeden İNSANLIK geldiğinde üç kere vururmusun kapısına yalandan su götürmez yüreğimin kimbilir belki Yeniden SEVGİ’ye emeklersin küçük adımlarla
SEVGİLİ ARKADAŞLARIM
BUGÜNÜMÜZ MUTLU VE UMUTLU OLSUN
GÖNLÜNÜZ SEVDİKLERİNİZLE DOLSUN
YÜREĞİMDEN KOCAMAN SEVGİLERİMİ YOLLUYORUM BEN HAFTAYA YİNE HABER CADDESİNDEYİM, SİZLERİDE BEKLERİM
NAZLI ARMAN
Yorum Yazın