Sine-i YAREM'E Dokundu

Az biraz zülfü YAREN’inize dokuna bilir miyim ben.

Bazılarını imamın kayığına bindirip yollayası geliyor insanın cehennemin dibine.

Bazıları ise kimin kayığına binerse onun düdüğünü çalıyor işte.

Yaren öyle mi?

Olmadığını 14 yıldır hepimiz gördük.

Hepsini topladım, çıkardım, böldüm çarptım elimin tersiyle hiç biri bir yaren etmiyor dedim.

Bunların toplamına Türkçede nankör deriz yada hain.

Her neyse bir sürü adı var işte.

Yaz yaz bitmez.

Ben satırlarımı bunlarla çirkinleştirmek istemiyorum.

YAREN’nimiz, biriciğimiz, yolunu her yıl olduğu gibi canı gönülden hatta merak içerisinde yollarını gözlediğimiz YAREN’imiz.

Ama o bir kişinin yoluna kanat çırpıyordu günlerce, göçüyordu taaa uzak yollardan.

Gündeme füze gibi düştü Yaren gecikmeli de olsa.

Birkaç güncük gecikmişti sadece.Hem gönlümüze hem dilimize kondu kalbimizin en derin kıyı köşelerine. düşüremedik dillerimizden günlerce.

Peki neden?

Unuttuğumuz vefayı.

Unuttuğumuz sadakati.

Unutmak üzere olduğumuz insanlığımızı.

Uyuşmuş benliğimizi.

Sömüren duygularımızı..

O’nun gelişiyle sinei YAREN’mize dokundu elbette.

Dokunuşuyla tazecik bahar kokulu umutlarımız yeşerdi.

Ufkumuz mu açıldı ne.

Gökyüzü çok büyük.

Yeryüzü de öyle.

Denizleri.

Dağları.

Ovaları.

Çayırları.

Bayırları.

Ve bi takım acımasız insanları aşarak, kanat çırptı hasretine..

Mutluluk, sevinç ve kavuşma heyecanını kanatlarını arasına sarıp sarmalayarak uçtu Bursa’lı balıkçı Adem babasına ve kavuştu.14’ci kez göç yaşadı minik kalbini kondurdu Adem babanın sandalına başköşesine, birde poz verdi en yiğidinden. evet o bir yiğit, o bir kahraman ,o bizim kahramanımız Bursa Belediye Başkanı heykelini dikmeli Kent Meydanına hatta Gemlik’e..

Madalya takmalıyız hatta saygı duruşunda bulunmalıyız O’nun gelişiyle her Martta.

Çünkü o bunu çok hak ediyor.

Biraz abarttım ama olsun.

Sevmeyi.

Sadakati.

Vefayı.

Mutlu olmayı abartsak az biraz ne güzel olur aslında.

Artık baharın gelişini havaya, suya, toprağa düşen cemrelerden değil de; sandalın kenarına konan YAREN’den de öğrene biliriz. Çünkü hepimizin kalbine baharı getirip umut çiçekleri açtırdı için..

EskiKaraağaç Leylek Köyüne değil sadece hepimizin gönlüne kondu soğuk bir kışın ardından

Yaren örnek olur mu acaba kırdığınız kanatların,

Kanatlanıp palazlanmasın diye paçasından aşağıya çektiklerinizin.

Dilerim bazılarımız LEYLEKLER getirir.

“Akımızı başımıza”

Seni seviyoruz YAREN sakın geç kalma erken gel.

Ben senin gelişini penceremde GEMLİK’te bekleyeceğim.

Zülfü YAREN’im…

Haftaya Pazartesiye başka bir konuda Haber caddesinde buluşmak üzere,

Sevgiyle kalın.

Benimle kalın.

Sevdiklerinizi bekletmeyin.