VEDA BUSESİ

 Sahur vakti ; telefonuma bir mesaj geldi; Bir Evladın amansız, çaresiz seslenişiydu bu.

"Canım annem yoğun bakımda yatıyor, siz sevdiklerinden dua bekliyor lütfen. 

Okurken bir kor düştü yüreğime"Eyvah" dedim kendi kendime...

Yine de konduramıyor insan işte.

Çekildim bir köşe'ye başladın dua ettim RAHMANIMIZA.

Sanki bir el sıkıyor boğazımı her yakarış düğüm düğüm oluyoröyle dökülüyordu yüreğimden.

Ve sabah acı haber sarsıldı tüm sevenleri ve Basın Camiası.. 

Kor gibi düştü kalplerimiz.

En zorunda buyda işte;sessizce aramızdan ayrılması, öksüz kalan sadece göz nuru Biricik oğlu, gelini, torunu değildi elbette.

Fotoğraf Makinası, kalemi, defteri, kitapları ve ben...

"Elveda sevdiklerim, elveda hepinize"

Atilla İlhan'ın çok sevdiği dizeleri hiç düşmezdi dilinden.

Tek kişilik hayatta,

Çift kişilik hayaller,

Kurmayacaksın,

Kırılırsın.

Ve kocaman bir hayat perdesini kapattı son rolunu oynayıp gitti ve çok üzdü bu gidişi Bizleri.

35 yıl.

Tam 35 yıl.

Hiç eksilmeyen

Her zaman üzerine katarak Büyüttük sevgimizi biz

Güle güle MELEKLER YOLDAŞIN OLSUN BASIN CAMİASININ KANATSIZ MELEĞİM.

NUR OL..

SENİ hiç ama hiç unutmayacak can dostum..

MİNE DEV

GAZETECİ YAZAR