Habib BABAR
Bir döneme damgasını vurmuş “Unutulmuş birer birer eski dostlar, eski dostlar...“ isimli şarkıyı dinleme gereksimi duydum geçtiğimiz günlerde…Bu şarkıyı dinlerken yine dalıp gittim,eski dostlukların artık olmadığını,(Var olan dostlukların)ise sadece çıkar amaçlı olduğunu farkettim…
O dost dediklerimiz keşke yanımızda olsalar derim ama nafile... Araya yollar girmiş, yıllar girmiş ve dostlarımızı bizden ayırmış. Modern ve çağdaş olarak nitelendirilen günümüz dünyasında, insanca yaşamak adına hayat gerçekten çok zor.
Zaten çırpınışlarımız İnsanlık Ölmesin adına değil mi? Her şeye rağmen insanlık ölmesin diyoruz. Bu yüzden dostlar diyoruz, eski dostlar diyoruz, vefâ diyoruz. Vefâsız adamdan hiçbir şey olmaz. Parası olur, son model arabası olur, yatı olur, katı olur, dünyası mamur olur ama adam olamaz!
Bu dünyada unutmak ve unutulmak, hissiyatı körelmemiş yürek sahipleri için en elem verici duygudur. Eğer bir nebzecik hissiyat yoksa insanda veya hisleri dumura uğramışsa, dostluk ve vefâ adına bir şey beklemeyin ondan. Onun dünyasında bizim kaygısını duyduğumuz bu ulvi duyguların da yeri yoktur.
Bazen neşe, bazen de ıstırap içinde geçiyor günlerimiz. Bilirsiniz, hayatın yazı da var, kışı da... Hastalık ve dar günler hayatımızın kışı sayılabilir. Böyle anlarda yanımızda dostlarımızı ararız. Ancak onlar senin iyi veya kötü gününde yanında olmazlar. ‘Neden yoktun,neden gelmedin’diye sorduğunuzda ise cevap hazırdır,bin katır yükünde hazır mazeret….
Yalan konuştuklarında çok komik duruma düştüklerinden habersizler sanırım…Neyse sözü fazla uzatmadan ‘Rabbim doğru insanın ayağını bize,bizim ayağımızı da doğru insana götürsün ‘diyelim…Dost’un hiçbir bahanesi olmamalı,dost dediğin dostluğunu her günde belli etmeli bunu başaramıyorsa o dost değil,sadece sıradan bir tanıdık,bundan bizde sıradan arkadaş ile gerçek dostu ayırmalıyız….
Yorum Yazın