Perde açılıyor. İhtişamlı sahne ışıkları arasında, o çıtı pıtı hanım beliriyor. Oldukça mağrur, düzenli ve despot hareketleriyle evin her köşesini düzenlemekte. Bir tık arkasında devasa boyda, koca kulaklı hafif tombiş bir adam sıkkın, bıkkın, şaşkın beliriyor. Gözlerini faltaşı gibi açmış , yaşlı hanıma dikmiş, endişeyle bakıyor. Günaydınlaşıyorlar birbirleriyle. Ama adam çekingen belki bıkkın yada yaşayacağı huzursuzlukları sezinlercesine ürkek. Bir o yana bir bu yana yürüyor.Sonunda koca ellerini bir koltuğa dayıyor ve dalıyor derinlere...
Teyze hala elinde işi söyleniyor. Adam düşünüyor.
Bir ekmeğe muhtaç iken bir iki atılımla küçücük tezgahı kurmuş, gelen üç kuruşla cocuklarını büyütmüş, büyük oğlan serpilip okulu bitirince babaya destek olup başarılarıyla biri iki yapmış,nerden nereye gelmişlerdi. Ama diğeri de okumuş, fena yerlerde olmayıp sıkılıp biryerle çalışıyor, kendini iyi geçindiriyor.Ama herşeye burun kıvırıp uzaktan bile seyretmediği agbinin başarısına kendini ortak sayıyordu. Kendine deli havası verip, sinirli hareketler yapıyordu.Ağbi aldırmıyor, aile bütünlüğü bozulmasın diye onu da kalkındırıyordu. Ta ki canına tak edene kadar.Fazlası fazlaydı ama.
Baba allahın bildigini kuldan ne saklıyım, mantıgındayken o da çark etti. Neden mi? Karı köylüydü işte. Haksızlığı yüz kere çevresine dillendirmişti oysa.Ama eşi istiyor ya.
Hastalık hastası numaracı oğluna haksız kazanç verip,öbürü kuvvetli diye zora sokmak.
Nedeni yok. Kalbi doğrudan, dürüstten yana değil.Hep derim iyiler ve kötüler var. Kötüyü iyi yapamazsınız.
Tiyatro ara ışıklarını yaktı.Ben hayallerde sandığım oyunun gerçekte sonunu beklemekteyim. Sevgili dost yaşamda bir tiyatro sahnesi degil mi? Bazen tek kişilik oyun, bazen iyiyi yerden yere vuran bir akıştır.
Ama acı gerçekler yüze tokat gibi vurunca iyiler hep kazanır.Kötü niyetliler haksızlık yapanlar yanlız kalırlar. Acınası hale düşerler. Şaşırmayın a dostlar.Bu filmi yüz kez gördük. Haksızlık yapana bin kez güldüm ben.
ŞAMDANLARI KIRDIM BUGÜN
HAYATIMI YAKTIM YİNE
DAYANAMIYORUM YOKLUĞUNA
YA GEL , YA YOLLA
O PELERİNLİ ELİNDE KILIÇ AZRAİLİ....
TİYATRODAKİ HAYALET
Sonu belli zaten.İkinci perdeyi beklemesemde olur.
27 mart DÜNYA TİYATRO GÜNÜ.Hayat hikayeleri hep perde perde tiyatro tadında gelişiyor.Kötülerin sonu hüsran oluyor. İyiler vicdanında da olsa rahat ediyor. Sevgili okuyucum gözlemlerimde, hayat akışında hiçbir olayın bazen göründügü gibi olmadıgını da gördüm. Bazı uyanıklar yaşam akışını menfatine uydurmaya çalışırken, karşısındakine pislik atıyor. Tamamen anlamadan, dinlemeden peşin hüküm verip konuşmak yanlış soylemlere yol açar.Gerçek hikayeleri bize bir iki saatte espri dolu yaşatacak tiyatro salonlarını lütfen boş bırakmayalım. SANAT KÜLTÜRÜN ANAHTARIDIR.
SELHAN ÖZDEMİR
Yorum Yazın