“Eğer mümkün olsa, karşınıza anadan doğma çıkardım fakat size asla bir şey kanıtlama kaygısı içinde değilim elimden geldiğince size beni anlattım” diyor ünlü Fransız yazar Montaigne.
Ya çırılçıplak olacaksın, ya da yazmayacaksın !
Çıplak derken, bazı embesiller farklı algılayabilir, ben soyunacaksın demedim, yazılarında sade, yalın, olacaksın işte, size örnek aldığım bir Fransız yazarın sözüyle başladım bu haftaki yazıma, ben öyle boş yazmam, Montaigne’nin hayatını irdeledim ben,
Montaigne evde olduğu zamanlar, hayatını hep çok değer verdiği kitaplığında geçirirmiş, yazdığı yerden hem bahçesini, hem tavukların kümesini, hem de sokak kapısını görerek yazarmış ….
İlk olarak bir yazarın, senli benli konuşup samimi olması gerektiğini ondan öğrendiğimde, henüz ortaokul talebesiydim,
Halbuki o zaman benim çevremdeki insanlar yapmacık ve süslü püslü edebiyattan hoşlanıyordu.
Bence yazılanlar ya yürekleri yakmalı ya da sobanın içinde odunların arasında kaybolmalı….
Fakat mutlaka samimi olmalı….
İz bırakan yazarları örnek aldım şimdiye kadar, onları taklit etmek yerine, içimdeki alevlerin kendime has bir yangınla şekillenmesine izin verdim, kısa ve net ben yazılarımda kimseyi taklit etmedim, içimden geldiği gibi yazdım ve yazıyorum işte. Yine odama çekilmiş, bilgisayarımı açmış, Haber caddesi okurlarıma neler yazsam diye düşünüyorum… Yazmak öyle sandığınız gibi kolay değil,
Gülmeyin ama düşünüyorum da, yakında bu yazılarımın çıktığı çalışma odamın tüm duvarlarını, daha bir konsantrasyon amacıyla simsiyah boyatmayı arzu ediyorum….
Einstein’da aynı şeyi yapmış ya:) yine seslerinizi duyar gibiyim,
“Hem kimseyi taklit etmem diyorsun, hem Einstein’i taklit edeceğim diyorsun, bu ikilem niye” espiri yaptım ben, hiç öyle simsiyah yaptırımıyım, ben içi karanlık biri değilim, benim odamın duvarları açık mavi boyalıdır… çok sevdiğim bir renktir, İnsanın içine ferahlık verir.
“Çın çın” yine whatsappp yine arkadaşım, “Seçil ne yapıyorsun”.
“Müziği açtım, iki da kaşık aldım göbek atıyorum” diye yazdım, kahkahalarla güldü ! Yahu bi durrrr Haber Caddesi’ndeki köşeme yazıyorum.
Çok kitap okur, çok araştırırım, bir yerde okumuştum , diyor ki, sağlıklı bir yazar, bir saat içinde bir yazıyı yazarken, 55 litre oksijen tüketir, 700 kez soluk alıp verir… Allah Allah vallahi bunu bilmiyordum işte, hemen koluma akıllı saatim Apple Watch takıp, ölçümlere bakıyorum…
Oksijen deyip geçmeyin, yaşamından verir o yazıya….Ve elde olmayan bir istikrarla hayat böylece akıp gider onun için…
Gerçi Yazar, bütün duygularını ortaya koyduğu için, eleştirmeye gönüllü insanların tuzaklarına düşebilir, onlar bir ağacı budar gibi budadıkça, O kuvvetlenir….
Unutmayın bir çam ağacı, kırk kişinin karbondioksitini oksijene dönüştürüyorsa, bir yazı da okuyuculara farklı bir bakış açısı kazandırarak, okuyanı dönüşüme uğratır….Hayat verir duygulara….Haber caddesi okurlarımdan biri bana ulaşamadığından Messenger üzerinden mesaj atmış “Seçil hanım, yazılarınızın bağımlısı oldum“ diyor… Sevilmek, hiç tanımadığın okur tarafından takdir edilmek ne güzel, arkadaşım derdi de şimdilerde ona hak vermeye başladım,
Yazar, unutulmasını istemediği gerçekleri kaleme alıp, kalıcı yaparken, insanları tırmandığı bir dağın en tepe noktasına ulaştırır….
Yazar, profesyonelse eğer, kendi ölümüyle yetinmez, okuyanı da önce öldürür, sonra dönüştürür.
Yazının muhatap olduğu, duygulardır ama hiçbir zaman mantığı çiğnemeyecek kadar saygılıdır onlar.
Bir yazı aynen bir ağaç gibi olmalı diyorum.
Güzel yazılmışsa eğer, okuyup geçemezsiniz, mutlaka en azından bir mevsim yürekte iz bırakmalı yazılanlar.
İnsan duygularına katkıda bulunmaktır Edebiyat.
Hayat görüşlerini tetikleyip, harekete geçirmek.
Montaigne’nide dediği gibi “Anadan Üryan” olmaktır yazarken, temiz bir ruhla duyguları aktarmak.
Hayal dünyalarına zenginlik katmaktır.
Kimsenin hatırı için, sahte açıklamalarda bulunmamak.
Ola ki arada sırada serpiştirilen birkaç küfür, birkaç argo söz, fiyakasını kaybettirmez yazının, bilakis gerçekçi de yapar
Ama Edeb libasından hiçbir zaman soyunmamaktır.
Yazarken bile, her ne kadar üryan olsan da AR damarını hiçbir zaman unutmamaktır.
Orhan Veli’nin dediği gibi.
“Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel, kelimelerin kifayetsiz olduğunu, bu derde düşmeden önce ben”
Demek istediğim, bazılarının yaptığı gibi imla hataları, düşük kelimelerle köşesi doldurmaya çalışan, hasbelkader yazar ünvanını almış, torpilli yazarlardan değilim ben, öyle makyaj kuklaları gibi, yüzümü palyaçoya çevirip, toplum karşısına çıkmam, neysem oyum, arkadaşlarım bilir, benim için sıradan bir ruj yeterde artar bile, benim güzelleşmeye ihtiyacım yokki, işte bunları niye yazdım derseniz, demem o ki, kendim gibi yazılarımda da aynıyım ben sıradan öyle süslü kelimelerle boş şeyler yazmam, yazımın başlığına bakıp, okumadan geçemezsiniz….
Kalırsınız orada ve “Bu yazar her ne yazdıysa okurum” diye düşünürsünüz.
O başkalarının emeklerinden çalanlar, çırpanlar, yazılarımın altına kendi imzasını atıp, kendi yazısıymış gibi internette adı sanı duyulmayan sitelerde altın tepsi içinde sözde okurlara sunanlar bir müddet okunacaktır onlar…Sonra İnternetin çöplüğünde kullanılmış süt şişesi gibi bir kenarda dururlar, bunu profesyoneller anlar, hele de şimdi biliyoruz ki “Google” var hadi size minik tüyo, şüphelendiğiniz yazının ilk satırını Google amcaya gönderir, anında cevap alırsınız, görün bakın kimin yayınlanmış yazısını çalmıştır, ama benim yazılarımı bulamazsınız, çünkü onları ben yazarım, kimseyi taklit etmiyorum ki, varsın beni taklit etsinler, ben hayatımdan memnunum,
Bu haftalık ta, bu kadar, yine arkadaşımın bir sözüyle bitireyim bu haftaki köşemi,
“Seçil insanlar o kadar sahtekar olmuşlarki, sosyal medyada alıyor benim paylaşımımı, kopyala yapıştır yapıp, birde altına kendi imzasını atıyor, ama ben onlara kızmıyorum arkadaşım, çünkü ben onları değil, onlar beni taklit ediyorlar, zavallılar..”
Evet işte arkadaşımın da dediği gibi “Zavallı” onlar… Unutmayın yazmak bir sanattır, herkes yazar olsaydı, dünya bir kaos olurdu… bence yazmak Allahın lütfu bir yetenektir.
Bu haftalıkla bu kadar haftaya Pazartesiye başka bir konuda buluşmak üzere kalın sağlacakla…
SEÇİL ESKİOĞLU
GAZETECİ - YAZAR
Yorum Yazın