Çok beğenerek aldığımız , duvara monte edip kıyamadığımız o ahşap ev görünümlü çalar saat, tam sekizde içinden çıkan kuşun sesiyle ev halkını ayağa dikiyordu .Ve koşturmaca başlıyor.Annem bir yandan ding ,dong sesli saatimizi durdururken , bizi kaldırıyor, ben kardeşimin yatağını çekişiyor, sonra banyo sırasına giriyordum. Babamdan sıra kalmıyordu. Traşını olucak , işine gidicek tabi adam.Ben bıkkın , uykulu okul önlüklerimi giyerken, annem bir yandan sofra kurmuş bana iki lokmayı yedirmeye çalışıyordu.Ayy başım döndü yine.Ben okula , babam işe,annem mutfağa ,kardeşim bilmem nereye. Senelerce bu böyleydi.
Yeni bir güne açtığimda gözlerimi ,yalnızlıktan yaptığım hatalarımı fark ettim.Başka bir evde ben kimsesizdim
Devran dönmüş , yaş kemale ermiş, annem babam toprak olmuş, ablam evlenmiş. Ben ise bir bitki misali yeni hayatıma alışmaya çalışıyordum .Herşey değişiyor tek değişmeyen anılar ve siz oluyorsunuz.Geçmişten gelen huylarınıza , iyi şeyler katarsanız kazanırsınız.Sevgili dost bende yalnız kalınca yanlışlıklar yaptım. Yanlışlıkla.
Zaman ilerliyor, yaşanıların yerinde yeller esiyor ve ögreniyorsunuz bir orda bir burda olmayı. Geçen hafta babalar günüydü.Benim bu buruk günümde savcı babacığıma ,bana kattıkları için gönlümden teşekkür ettim. O hep kalbimde yaşayacak.
SEN VARSAN HERŞEY VAR
YOKSAN HİÇ BİRŞEY YOK
Sığınacak tek liman kendinsin.Bunu ögrenmelisin.
Yalnızlıkların şair , yazarı
SELHAN ÖZDEMİR
Yorum Yazın