Onunla hastane bahçesinde karşılaşmıştım, simit satıyordu, titrek sesiyle
“Abla bir simit alırmısın” diye seslenmişti, kafamı çevirdim
- Adın ne senin
- Ahmet
- Kaç yaşındasın Ahmet
- 15 yaşındayım ablam
- Okula gitmiyormuşun
- Hayır ablam
- Peki niye…
- Babamı trafik kazasında kaybettim, Annem kanser hastası, işte bu hastanede yatıyor, kardeşim var 8 yaşında okula gidiyor, ben bu yüzden okulumu bırakmak zorunda kaldım, gündüzleri burada simit satıyor, annemin ilaçlarını alıyorum, kalan para ile de eve dönüp kardeşime yemek yapıyorum, Anneme dua et ablam o ölmesin çok korkuyorum…
Gözlerim doldu, diyemedim ki birşey hıçkırıklar boğazımda düğümlendi, çantamı açtım, baktım sadece 100 lira vardı, uzattım, almak istemedi… zorla verdim,
- Ahmet dedim, Annene beni götürürmüsün
- biraz beklersen kardeşim gelecek, onu tezgaha bırakıp seni götürürüm ablam dedi…
Hemen yanındaki park kanepesine oturup beklemeye başladım, ne kadar süre geçti bilmiyorum, gözlerim daldı düşünmeye başladım hayat ne kadar acımasızdı, şimdi okulda olması gereken Ahmet simit satarak hayatını kazanıyor, kardeşine hem annelik, hem babalık yapıyordu, biraz ilerideki çocuk parkında ise Ahmetin yaşındaki çocuklar eğleniyordu…
Biraz sonra sevimli bir kız çocuğu elinde çantasıyla geldi… Yanlarına gittim,
- İsmin ne senin güzel kız
- Ayşe abla
- Kaça gidiyorsun Ayşe
- İkiye abla
- Büyüyünce ne olacaksın Ayşe
- Doktor olacağım abla, Anneme bakacağım, onu bu hastaneden çıkartacağım…
-
Yine gözlerim doldu, yutkundum, konuşamadım, Ahmedi yanıma aldım hastaneye gittik, merdivenleri tırmanırken Ahmet hayatını anlatıyordu… Annesinin odasına vardığımızda oda boştu… şok olduk… Acaba … Acaba… dedim ama yok asla kötü şeyler aklıma gelmedi, hemşireye sorduk, neyseki biraz rahatladık, annesinin durumu biraz ağırlaşınca yoğun bakıma kaldırmışlardı,
Ve sonra ne mi oldu, Ahmet ile Ayşeyi bırakamazdım, onları eve aldım, Ahmet çalıştırmadım, okuluna devam etti aylar sonra hastaneden kötü haber geldi.. maalesef Annelerin kaybetmiştik…. Acımız sonsuzdu, ama artık ben Ayşe ve Ahmedin hem Anneleri , hem ablaları olmuştum…
Yıllar geçti… Ayşede , Ahmette okudu… Ahmet Makine mühendisi, Ayşe ise Doktor oldu, ikiside evlendi, yuvalarını kurdular… Ve Ayşe Annesinin vefat ettiği hastaneye doktor olarak döndü…
Üşütmüşüm herhalde , bugün gittim güzel kızım beni muayene etti, tatlı tatlı azarladı beni..
-Anne sağlığına dikkat et… sıkı giyin…
Neyse haftaya başka bir konuda buluşmak üzere kalın sağlacakla
SEÇİL ESKİOĞLU
GAZETECİ - YAZAR
Yorum Yazın